Desem ki vakitlerden bir Nisan aksamidir,
Rüzg^arlarin en ferahlaticisi senden esiyor,
Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini,
Ormanlarin en kuytusunu sende gezmekteyim,
Senden kopardim ciceklerin en solmazini,
Topraklarin en bereketlisini sende sürdüm,
Sende tattim yemislerin cümlesini.
Desem ki sen benim icin,
Hava kadar lazim,
Ekmek kadar mübarek,
Su gibi aziz bir seysin;
Nimettensin, nimettensin!
Desem ki...
Inan bana sevgilim inan,
Evimde senliksin, bahcemde bahar;
Ve soframda en eski sarap.
Ben sende yasiyorum,
Sen bende hüküm sürmektesin.
Birak ben s"oyleyeyim güzelligini,
Rüzg^arlarla, nehirlerle, kuslarla beraber.
Günlerden sonra bir gün,
Sayet sesimi farkedemezsen,
Rüzg^arlarin, nehirlerin, kuslarin sesinden,
Bil ki "olmüsüm.
Fakat yine üzülme, müsterih ol;
Kabirde b"oceklere ezberletirim güzelligini,
Ve neden sonra
Tekrar duydugun gün sesimi g"okkubbede,
Hatirla ki mahser günüdür
Ortaliga düsmüsüm Seni ariyorum.
Seni, Seni, Seni